لولاک ؛ ماخلقت الافلاک ...

از عرش ، روی فـرش خدا مستـقـر شدی با روشنایی ات ، شب ما را سحر شدی تـقـــدیـــر بود ، با همه ی مهربانـی ات ... بت های پیــر بتکــده ها را ، تبــر شدی دور مــدار مهــر تـو گــردید ، مـاه و مهــر با یک اشاره ، خالق " شَقُّ القَمَر" شدی " لَـولَاک ؛ مَـا خَلَقـتُ الاَفلَاک " یا نـبـــی ! ازهرچه "بود" در دوجهان بود سر شدی هفت آسمان چو ذره ای از خاک پای توست بـر آفـریده های زمیـن ، راهـبـر شدی پیش از بهشــت ، نورِ تـو را آفـریـده بـود تا منـشــأ و بهانـه ی سروده های نسیم...